«Όχι στο ξεπούλημα των Δασών στις ξυλοβιομηχανίες με κρατική επιδότηση. Ναι σε άλλη κρατική πολιτική ολοκληρωμένης διαχείρισης και προστασίας», απαίτησαν με μια συμβολική κίνηση εκπρόσωποι της Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας Δασολόγων και της Πανεπιστημονικής Γεωτεχνικών, κατά τη διάρκεια του 21ου Συνεδρίου της Δασολογικής Εταιρείας που έγινε την Κυριακή στην Αιδηψό.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Θ. Σκυλακάκη, την ώρα που ανακοίνωνε αυτή την κυβερνητική, ανάρτησαν πανό και κατήγγειλαν την κυβερνητική πολιτική που εκχωρεί στις ξυλοβιομηχανίες τη διαχείριση των κρατικών Δασών που αποτελούν το 65% της χερσαίας επιφάνειας της Ελλάδας, δηλαδή μια έκταση 55 εκατομμυρίων στρεμμάτων περίπου.
Σύμφωνα με την Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Δασολόγων και την Πανεπιστημονική Γεωτεχνικών, «ο υπουργός στη ομιλία του με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή και επιδιώκοντας την αξιοποίηση ακόμη και αυθαίρετων αντιεπιστημονικών συμπερασμάτων, εξήγγειλε όχι μόνο την εκχώρηση από την κυβέρνηση της ΝΔ της διαχείρισης των δασών, αλλά και την επιδότηση τους. Διαχείριση η οποία φυσικά μέχρι σήμερα δεν γίνεται, ως αποτέλεσμα της διαχρονικά ασκούμενης δασικής πολιτικής από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και αυτών της ΝΔ, γιατί η διαχείρισή τους, δεν υπήρξε μέχρι σήμερα ως επενδυτική προτεραιότητα για το κεφάλαιο.
Σήμερα όμως στο πλαίσιο της εξειδίκευσης της δήθεν πράσινης ανάπτυξης, και με πρόσχημα τη λεγόμενη κλιματική κρίση, οι ξυλοβιομηχανίες υλοποιούν τον από 10ετια σχεδιασμό τους με τον οποίο όχι μόνο θα εξασφαλίσουν δωρεάν την πρώτη ύλη - βιομάζα, (βιομηχανική ξυλεία, καυσόξυλα, κλαδεύσεις, προϊόντα αραιώσεων κλπ), αλλά θα επιδοτούνται κιόλας στο πλαίσιο της “ορθής διαχείρισης” και της αγοραπωλησίας ρύπων.
Έτσι σύμφωνα με τη “νέα δασική πολιτική”, οι “διαχειριστές” του κρατικού δάσους, που θα προκύπτουν μέσα από την εξασφάλιση της σύμπραξης ιδιωτικών εταιρειών και “δασικών συνεταιρισμών”, (βλέπε εμπορικών επιχειρήσεων που μπορεί να στήνουν και οι ξυλοβιομηχανίες), θα πιστοποιούνται για την ποσότητα των όγκων διοξειδίου του άνθρακα που καταφέρνουν να απορροφήσουν, και την οποία μετά θα πωλούν σε επιχειρήσεις που θέλουν να μειώσουν το ανθρακικό τους αποτύπωμα, όπως διυλιστήρια, τσιμεντοβιομηχανίες και γενικά ενεργοβόρες βιομηχανίες.
Σ' αυτό άλλωστε το πλαίσιο μέχρι σήμερα εμφανίστηκαν και οι λεγόμενοι “ανάδοχοι αναδασώσεων”. Αυτός είναι πάντα ο στόχος της εμπορευματοποίησης και των δασών. Η εξυπηρέτηση των κερδών των βιομηχάνων με την “πράσινη” μούφα ανάπτυξη.
Συμπέρασμα: Τα δάση εκχωρούνται στους επιχειρηματικούς ομίλους και μάλιστα με κρατική επιδότηση, οι ελάχιστοι απομείναντες δασολόγοι στην απαξιωμένη Δασική υπηρεσία μετατρέπονται σε πρωτοκολλητές των ομίλων, ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής επιλογή έντασης της εμπορευματοποίησης των δασών και εκχώρηση της διαχείρισής τους σε ξυλοβιομηχανίες».